Uit de oude Blauw-witdoos van John Rommers: 1981: Steenbergen 1 kampioen na drieluik tegen vv Roosendaal
In het voetbalseizoen 1979/1980 werd Frie Verstraten uit Oud Gastel de nieuwe oefenmeester van de selectie van v.v. Steenbergen , als opvolger van Nico de Frel uit Bergen op Zoom. In dat seizoen draaide het 1e elftal van v.v. Steenbergen van begin tot eind goed bovenaan mee op de ranglijst in de 4e klas maar was het toch duidelijk dat het elftal van Divo uit Dinteloord het team was dat het meest aanspraak mocht maken op de titel. En zo gebeurde het ook: Divo werd de duidelijke en terechte kampioen met uiteindelijk 36 punten uit 22 wedstrijden, (in die tijd werden er voor een overwinning nog maar 2 punten gegeven), gevolgd door Steenbergen met 29 punten.
We gaan voor de titel
Zowaar een prima prestatie voor trainer Frie Verstraten in zijn eerste jaar bij Steenbergen, maar uiteraard smaakte dat naar meer. Ook het volgend seizoen was Frie Verstraten weer de oefenmeester van Steenbergen en was hij het die zijn spelers vanaf het begin van de competitie aanspoorde om maar voor één ding te gaan: de titel.Voorafgaand aan de kompetitie stond er in een regionale krant een interview met Willem Jan Verkouter, met zijn 30 jaar één van de vaandeldragers van het elftal, waarin Willem Jan liet optekenen : “Het hoofddoel voor Steenbergen zal moeten worden het bereiken van de 3e klas. Dat moet mogelijk zijn gezien het spelersmateriaal dat we hebben. Misschien dat het dit jaar gaat lukken”.
Vanaf begin competitie strijd met Roosendaal
Met deze duidelijke uitspraken begon Frie Verstraten met zijn team aan het seizoen 1980/1981 en zowaar was het zijn elftal dat samen met v.v. Roosendaal vanaf het begin van de competitie bovenaan de ranglijst stond. De onderlinge wedstrijd die Steenbergen en Roosendaal in het eerste gedeelte van de competitie tegen elkaar speelden eindigde in Steenbergen in een 1-1 gelijkspel.
Halverwege de competitie deelden Steenbergen en Roosendaal ook samen de eerste plaats op de ranglijst met 18 punten uit 11 wedstrijden.
In een regionale krant stond in december 1980 een artikel waarbij aan de trainers van de 4e klas werd gevraagd wie er naar hun mening kampioen zou gaan worden.
Maar liefst 8 trainers tipten Steenbergen als dè kandidaat, trainer Jos Haneveer van Roosendaal had een andere mening: “Wij worden kampioen en niemand anders”.
Winst tegen Roosendaal
Vrij kort na de winterstop stond in Roosendaal de ontmoeting tussen vv Roosendaal en vv Steenbergen op het programma, door Steenbergen gewonnen met 1-2.
Roosendaal kwam in deze wedstrijd met 1-0 voor maar via doelpunten van eerst Wim de Kock en later Kommer Verwijs trok Steenbergen de 2 punten over de streep.
Vooral de gelijkmaker van Wim de Kock was voor de Roosendaal spelers reden om te protesteren omdat zijn kopbal naar hun mening via zijn hand in het Roosendaal doel was gegaan.
De Zeeuwse scheidsrechter Wielemaker had daar echter niets van geconstateer, dus werd de treffer goedgekeurd. Roosendaal raakte hierna de weg volledig kwijt , moest enkele gele en zelfs een rode kaart incasseren en moest dus ook een tweede treffer (van Kommer Verwijs) toestaan.
Door deze winst nam Steenbergen de leiding op de ranglijst met 20 punten uit 12 wedstrijden, twee puntjes meer dan Roosendaal.
Niet zonder slag of stoot
Het verdere verloop van de competitie ging echter vervolgens niet zonder slag of stoot .
Zo verspeelde Steenbergen punten in de uitwedstrijd tegen De Schutters in Stampersgat door met 1-1 gelijk te spelen, werd er in de uitwedstrijd tegen het voor Steenbergen altijd lastige Oudemolen zelfs met 4-3 verloren en kwamen de mannen van Frie Verstraten in de voorlaatste wedstrijd thuis tegen Nieuw Borgvliet niet verder dan een 3-3 gelijkspel.
Beenbreuk Willem Jan Verkouter
Vooral de wedstrijd in Stampersgat tegen De Schutters zal Willem Jan Verkouter nooit meer vergeten. Nadat hij eerst de voorzet had gegeven waaruit Wim de Kock de 0-1 scoorde kwam hij in de 20e minuut van de wedstrijd in botsing met een Schutters speler waarbij hij een beenbreuk opliep.
Einde seizoen uiteraard en ook Wim de Kock liep enkele wedstrijden later in het treffen met Oudemolen een zware blessure op waardoor ook hij in de rest van het seizoen niet meer inzetbaar was.
Laatste wedstrijd tegen Moc’17
Toen op zondag 17 mei de laatste wedstrijd van de competitie op het programma stond, uit tegen Moc’17, stonden Roosendaal en Steenbergen weer samen op kop in de ranglijst met 30 punten uit 21 wedstrijden. Roosendaal moest die dag een uitwedstrijd spelen tegen Dioz in Zegge. De blauw witten wisten deze laatste wedstrijd moeizaam met 2-3 te winnen. maar ook Roosendaal won zijn wedstrijd (met 0-1) waardoor dus een beslissingswedstrijd noodzakelijk was om de kampioen van de 4e klas aan te wijzen.
Tot overmaat van ramp viel Jos Bolders – net als Willem Jan Verkouter een vaste basisspeler bij Frie Verstraten – in de wedstrijd tegen Moc’17 zwaar geblesseerd uit en ook dat betekende voor hem einde seizoen.
Regen, hagel, onweer
Op zondag 24 mei stond de beslissingswedstrijd tussen Roosendaal en Steenbergen op het programma. Beide verenigingen kwamen overeen de wedstrijd op het neutrale veld van Sc Gastel in Oud Gastel te spelen en daar waren die zondag ruim 3500 voetballiefhebbers aanwezig om hun favorieten aan te moedigen.
Frie Verstraten moest zijn elftal dus laten aantreden zonder Willem Jan Verkouter , zonder Wim de Kock en zonder Jos Bolders, maar hij had naar zijn mening voldoende kwalitatieve vervangers achter de hand om de strijd met Roosendaal aan te gaan.
De huisorkesten waren aanwezig om voor de nodige sfeer te zorgen, de supporters legioenen stonden vol verwachting langs de lijn en Steenbergen cameraman Toine Bus stond boven op de tribune om de wedstrijd op de gevoelige super 8 film vast te leggen.
Onder leiding van scheidsrechter Koeyvoets uit Vlissingen werd er om 14.30 uur afgetrapt maar diezelfde scheidsrechter moest 19 minuten en 53 seconden later alle spelers weer al naar binnen dirigeren. Een plotseling opkomende hevige onweersbui, gepaard gaande met heel veel regen en hagelstenen maakte het veld van Sc Gastel op korte tijd volledig onbespeelbaar.
Na een klein half uur was wel duidelijk dat verder spelen onmogelijk was omdat het veld meer weg had van een klein zwembad dan van een voetbalveld.
De vele doorweekte supporters dropen noodgedwongen af (zie foto) en de spelers konden, na een bezoek aan de kantine van Sc. Gastel, weer met de bus naar Roosendaal en Steenbergen.
Pluvius werd die dag de winnaar, maar een winnaar tussen Roosendaal en Steenbergen was er nog niet.
In de bijna 20 minuten dat er werd gevoetbald was er nog niet gescoord, hoewel met name Roosendaal wel enkele goede mogelijkheden had gehad,
Herhaling op Hemelvaartsdag
Vier dagen later, op donderdag 28 mei ( Hemelvaartsdag), werd ‘s middags om 17.00 uur voor de 2e beslissingswedstrijd afgetrapt op hetzelfde veld, door dezelfde spelers en onder leiding van dezelfde scheidsrechter. Ook de 3500 supporters waren er weer en ook nu was de sfeer weer geweldig.
Al in de 4e minuut van de wedstrijd mocht Steenbergen juichen. Uit een voorzet van Bert de Ron was het toen Ray Atoon die met een halve omhaal doelman Bert van de Vrede van Roosendaal passeerde en zijn ploeg op een 1-0 voorsprong zette.
Steenbergen liet Roosendaal vervolgens komen, Roosendaal was in het vervolg van de eerste helft de meest aanvallende ploeg maar Blauwwit doelman Mark Molenaars keepte een puike wedstrijd.
Gelijkmaker op de valreep
Na de 1-0 ruststand ging de wedstrijd in de 2e helft op en neer met kansen voor zowel Roosendaal als Steenbergen maar gescoord werd er niet meer.
Tot in de 86e minuut.
De Steenbergse supporters maakten zich al op om hun favorieten te gaan omhelzen maar 4 minuten voor tijd was het Roosendaal speler Harry Stolz die een vrije trap achter doelman Mark Molenaars wist te koppen.
Een verlenging van 2 keer 15 minuten was daarna noodzakelijk, Steenbergen kreeg daarin goede scoringskansen via Bert de Ron , Peter van Dongen en Jan Sachteleben maar doelpunten leverde dat niet op.
Na 120 minuten floot scheidsrechter Koeyvoets voor de laatste keer en wisten spelers en supporters dat een 3e wedstrijd zou gaan volgen.
Zondag 31 mei voor de derde keer
Drie dagen later – op zondag 31 mei – waren ze er allemaal weer.
De 22 speler, een iets kleiner aantal supporters ( 2400 ) en een andere scheidsrechter, de heer Koster uit Middelburg.
Deze dag zou er – hoe de uitslag van de wedstrijd ook zou worden – in ieder geval een beslissing vallen. Bij een eventueel gelijkspel (na verlenging) zou het doelsaldo uit de competitie bepalen wie de kampioen zou worden en dat was in het voordeel van Steenbergen. (plus 21 tegen plus 17).
Steenbergen speelde die zondag een prima wedstrijd, kreeg al in de eerste helft diverse kansen via o.a. Kommer Verwijs (schot tegen de lat), maar moest kort voor rust toch toezien dat Roosendaal via een uitstekende vrije trap van Toine van Beers met een 1-0 voorsprong de pauze inging.
Snelle gelijkmaker
Na de thee zagen we een gedreven Steenbergen dat keihard knokte om zo snel mogelijk de gelijkmaker te gaan scoren. En die kwam er inderdaad vrij snel.
Na een klein kwartiertje was het Bert de Ron die medespeler Kommer Verwijs bediende , ‘Kommertje’ omspeelde een drietal tegenstanders en liet vervolgens Roosendaal doelman Bert van de Vrede kansloos .
Steenbergen bleef ook hierna de bovenliggende partij, mocht één keer niet mopperen dat een schot van Roosendaal via doelman Mark Molenaars en de paal net naast ging maar kwam ook zelf niet tot scoren. Net als in de 2e wedstrijd betekende dat 2 keer 15 minuten verlengen.
Kommer Verwijs matchwinnaar
En in die verlenging viel dan eindelijk de definitieve beslissing. In de 112e minuut kwam Kommer Verwijs in balbezit, passeerde met enkele korte bewegingen een tweetal Roosendalers en zorgde vervolgens voor een 2-1 voorsprong voor Steenbergen.
Natuurlijk ging heel Blauwwit uit zijn dak, maar er moest nog een 8-tal minuten worden gespeeld. En Roosendaal was er ook in de vorige wedstrijd in geslaagd kort voor tijd langs Steenbergen te komen.
Deze keer gebeurde dat echter niet meer en nadat scheidsrechter Koster voor de laatste keer had gefloten kon het feest dan eindelijk beginnen.
“Het is voor mekaar jongens”, stamelde trainer Frie Verstraten tot 3 keer toe geëmotioneerd en samen met zijn spelers ging hij op de schouders van de supporters. (zie foto).
Ook de drie mannen die deze apotheose noodgedwongen moesten missen – Willem Jan Verkouter, Wim de Kock en Jos Bolders – vlogen naar hun medespelers om het kampioenschap te vieren.
De champagne vloeide rijkelijk, de bloemen vlogen door de lucht en trainer Frie Verstraten liet zijn tranen de vrije loop.
Gewillig poseerden de spelers voor de fotografen. (zie foto)
Na meer dan 4 uren voetballen had Steenbergen weer een 3e klasser, een grote verdienste van trainer Frie Verstraten met zijn spelers en begeleiders, een overwinning die tot in lengte van jaren bij vele Blauwwitters op het netvlies zal blijven staan.
Nog drie seizoenen derde klas
Frie Verstraten zou na dit seizoen nog 3 seizoenen trainer van Steenbergen blijven waarin hij met zijn elftal in de 3e klas speelde.
Zowel in het seizoen 1981/82 als in het seizoen 1982/83 eindigde zijn team op de 2e plaats op de ranglijst, in het laatste seizoen van Frie Verstraten bij Steenbergen eindigde hij op de 6e plaats. Na 5 seizoenen was het tijdperk Verstraten bij Steenbergen dan voorbij. Een zeer succesvolle periode van een gedreven voetbaltrainer en een heel fijn mens.
Foto: het elftal van vv Steenbergen na het behalen van het kampioenschap: Staand v.l.n.r. Kees de Jong (penningmeester) met dochtertje Janneke , Willem Jan Verkouter, Cees van de Reest, Piet de Jong, Wim de Kock, Cees Franke, Mark Molenaars, Jan Sachteleben, Jan Geers, Wim Ligtenberg, Ray Atoon, Peter van Dongen, trainer Frie Verstraten en Corné Mulders.
Zittend v.l.n.r. Kommer Verwij , Frank v.d. Wegen,Wim Mulders, Bert de Ron, Tiny van Caam en Con de Groot.
Op de achtergrond tussen Cees van de Reest en Piet de Jong de op dat moment 13 jarige supporter Pierre van Hooydonk, die ook toen al een neusje voor de camera had.
