’t Éérste diejaalektcafeej van Stéénberrege
STEENBERGEN – Het West-Brabants dialectcafé streek zondagmiddag naar in Myra Ceti. Voor de eerste keer. Aan het enthousiasme van zowel deelnemers als publiek te merken zal het zeker niet voor ‘de lèèste’ keer zijn.
Steenbergs dialect
Zoals elke stad of dorp heeft ook Steenbergen een eigen uniek dialect. Omdat er steeds meer inwoners van buiten komen wonen én omdat het dialect onder de jeugd niet vaak meer gesproken wordt, dreigt het Stéénberregs te verdwijnen. Daar wordt in de regio al langer een stokje voor gestoken door het ‘West-Brabants dialect café’. In Steenbergen heeft ‘De Steenen Kamer’ de handdoek opgepakt. Met de werkgroep ‘Aon r’uis’ zet een enthousiaste groep Steenberregenèère zich in om ons dialect levend te houden.
Brabantse gastvrijheid
Met een “Artelek welkom bij ’t éérste diejaalektcafeej van Stéénberrege” heette Ad Vermeulen zondagmiddag, als voorzitter van ‘Aon r’uis’, het publiek van harte welkom. “We willen jullie een beetje verwennen, dus zijn er In de pauze hapjes voor iedereen en na afloop trakteert Myra Ceti op een bittergarnituur.” Een mooi begin van een gezellige middag. Bourgondisch, want we zijn tenslotte in Brabant. De zaal zat op een enkele plek na vol. Teken te over dat het Brabants nog veel liefhebbers kent.
Een grijze gloed
Toch meende Rini Holtzer een bepaalde kleur gloed over het publiek te zien schijnen. Zonder de kleur in te vullen wisten alle aanwezigen dat het een grijze gloed moest zijn. Ze vertelde over vrijwilligerswerk, de Plusbus en de Stadsherauten. De Zonnebloem en de KBO. Allen worden ze door vrijwilligers gaande gehouden, vrijwilligers die heel vaak diezelfde grijze gloed hebben. Kees van Broekhoven uit Bérrege vertelde een mooi verhaal over een ‘Bodschappetas meej wielekes’ een ‘Elecitrieke fiets’ en een ‘Loozie’. Begrippen die een echte Brabander begrijpt.
Door en Piet
Hij begon zijn verhaal voer zichzelf. Niek van Giels uit ’t Ouwláánd. Zijn herinneringen aan de Kaaistraat, waar hij opgroeide in het bovenhuis. En hoe hij salmiak uit een ‘papiere zakske’ at. Het verhaal ging verder over zijn moeder Door, of Dora en later Dorothea. Ze was een vrijgevochten vrouw. Ze sloot zich aan bij de VOS, Vrouwen Oriënteren Samen, en deed waar ze zin in had. Vader Piet had best met haar te stellen, maar met een lieve lach wist Door hem steeds te vertederen.
De ramp
Als Van Giels vertelt hoe zijn vader heeft geleden onder de verschikkingen die hij zag bij de watersnoodramp wordt het heel stil in de zaal. Hij maakt grote indruk als hij soms moet stoppen om de woorden uit te kunnen spreken. De ramp heeft hij zijn hele leven met zich meegedragen.
Wie woonde er naast de Gummaruskerk?
Een andere spreker was Peter van de Sande, met een S of met een Z. Waarom zijn vader ‘de Blááuwe’ werd genoemd? “Hij droeg altijd een blauwe stofjas” lacht de spreker. En wie kent ‘de Flurk’ en ‘de Puk’ nog? Zowat iedereen heeft een bijnaam. “Behalve De Muis, dat was zijn eigen naam”
Het gaat verder over de verschillende straatnamen in de stad, de kermis en de politiek. Hoe Van de Sande samen met Thomas Wezenbeek op de elfde van de elfde de hele lokale politiek op de hak namen. “Tis nog nie veul veranderd eej Joop?” knipoogt Peter richting Joop Stoeldraijer, die ook in het publiek zit.
Muziekske
Natuurlijk kon muziek tijdens de middag niet ontbreken. Shanty van de Strawberry Sailor Singers’ en, hoe kan het anders, ’t Gèèfste Plekske aon de Vliet’ door John Nijssen en Dennis Vermeulen. De laatste twee namen het publiek mee in hun strijd het Stéénberregs te behouden. Met een aantal voorbeelden, woorden die echt alleen lokaal gebruikt worden en hoe je het best het dialect, gewoon hardop lezen, kunt schrijven.
Gewoon stikgezellig
Aan het van een middag vol dialect en herinneringen was iedereen het erover eens. Dit moeten we vaker organiseren. De bitterballen gingen erin als koek en afspraken werden gemaakt. ‘t Diejaalektcafeej van Stéénberrege moet zeker een vervolg krijgen.
Tekst: Tineke Feskens Foto’s: Jan de Langen © Steenbergse Courant / KijkopSteenbergen.nl
