Lies Welten krijgt Erepenning voor jarenlange inzet Vluchtelingenwerk
STEENBERGEN – De tranen lieten zich niet meer wegstoppen toen de woorden van burgemeester Ruud van den Belt doordrongen tot Lies Welten (73). Vanmiddag bij haar afscheid als vrijwillig coördinatrice van Vluchtelingenwerk Steenbergen mocht de burgervader haar namens de Gemeente Steenbergen de Erepenning overhandigen. Een dankbetoon voor de 28 jaar die Lies zich in heeft gezet voor vluchtelingen in de gemeente Steenbergen.
Zelf had Welten geen idee van de eer die haar te beurt zou vallen bij de receptie in ’t Cromwiel. Hoewel de aanwezigheid van een burgemeester in vol ornaat én haar vier kinderen, haar al wel verbaasd had doen fronsen.
Dankbaar
Voordat de ware reden achter al deze aandacht duidelijk werd, waren er woorden van dank van Piet Abma, regiomanager Vluchtelingenwerk West-Brabant, en wethouder Cor van Geel. “Er zijn veel mensen die jou dankbaar mogen zijn voor wat jij voor hen gedaan hebt om ze thuis te laten voelen in Nederland,” aldus de wethouder. “Ook Steenbergen is jou veel verschuldigd voor al het onbetaalde werk dat je voor de gemeente en gemeenschap gedaan hebt. Bedankt voor al het positieve dat je gebracht hebt. Je bent gewoon een geweldige vrouw.” Uitgesproken waardering die door middel van een fraaie armband en ketting in materie was vervat.
In beeld
Van Geel gaf de microfoon over aan burgemeester Ruud van den Belt die eveneens vol lof was over de wijze waarop Lies zich drie decennia ingezet heeft voor vluchtelingen. Een inzet die volgens hem meer exemplarisch is voor de Steenbergse samenleving dan de negatieve berichtgeving van het afgelopen jaar. “Jammer dat de grote televisiezenders nu niet in ’t Cromwiel aanwezig zijn om deze vrouw in beeld te brengen die zoveel betekend heeft voor de vluchtelingen in Steenbergen.”
Lies Welten was zichtbaar geraakt door alle mooie woorden, cadeaus en vooral de Erepenning: “Het wordt me eigenlijk allemaal een beetje teveel,” reageerde zij. “Zoveel lof had ik niet verwacht. Ik kan alleen maar zeggen dat ik het al die jaren met heel veel plezier gedaan heb.”
Getuige en petekindjes
Bijna drie decennia geleden meldde zij zich als geïnteresseerd vrijwilligster voor de opvang van vluchtelingen. Zij stond aan de wieg van Vluchtelingenwerk Steenbergen en functioneerde vele jaren als coördinatrice. Het bracht haar veel meer dan de Erepenning. Zo mocht zij getuige zijn bij het huwelijk van een vluchtelingenpaar, heeft zij er twee petekindjes aan overgehouden en een brede kennis van wat er op culinair gebied in de wereld te krijgen is. Alleen de Nigeriaanse soep was wat haar betreft een eenmalig experiment. Een dieptepunt was er ook. “De eerste en enige keer dat wij een vluchtelingengezin midden in de nacht op hebben moeten halen omdat zij uitgezet werden. Dat was verschrikkelijk.”
