Diamanten echtpaar Henraat woont al 33 jaar fijn op Vosmeer
NIEUW-VOSSEMEER – Aan de Tolsedijk is het feest. Het echtpaar Pol en Marie Henraat is vandaag – donderdag 22 februari – op de kop af 60 jaar getrouwd. Dat kan de voorbijganger niet ontgaan, want de familieleden hebben de ingang naar de woonwagen van het paar feestelijk versierd. Een erepoort, slingers en ballonnen en de duidelijke aanduiding dat het hier om een diamanten paar gaat. Plus twee spandoeken: “Pol legt Marie al 60 jaar over de knie” en “Marie schopt Pol als 60 jaar onder zijn hol”. Dat belooft wat.
In de gezellige woonwagen is een deel van de naaste familie bijeen. Pol (81) en Marie (77) hebben vier kinderen, Harrie, Jo en Leentje. Zoon Toon is – verdrietig genoeg – overleden. Er zijn ook zeven kleinkinderen en 5 achterkleinkinderen. “Wij zijn een hechte club”, vertelt Marie wat later. “We wonen hier heel fijn, samen met drie kinderen op dit woonwagenkampje. Wijzelf al 31 jaar, we hebben eerst nog twee jaar aan de Nieuw-Vossemeersedijk gewoond”.
Hun leven begon voor Pol in Oosterhout en voor Marie in Dussen. Toen ze 33 jaar geleden naar Nieuw-Vossemeer verhuisden, was het even wennen. Zowel voor de Vosmeerse bevolking als voor het echtpaar Henraat. “Toen ze doorkregen dat wij niks kwaads in de zin hadden - nooit stelen of verkeerde dingen doen en geen ruziemaken – leerden steeds meer mensen ons kennen. En wij hen. Langzaamaan groeide er een leuke band. We kennen nu veel leuke mensen. We lopen zelfs bij elkaar binnen. Ja, het is hier echt fijn wonen. We gaan hier nooit meer weg en blijven altijd op Vosmeer wonen. Straks wil ik er ook begraven worden”, vertelt Marie. Die uitspraak levert meteen een reactie op van dochter Leentje. “Daar mag je nu nog lang niet aan denken moeder”. Pol doet er nog een schepje bovenop “mij mogen ze vandaag nog komen halen”.
Veel zorg nodig
Het gaat niet zo goed met Pol. Zeven jaar geleden kreeg hij een hersenbloeding en hij is vaak ziek en werd erg vergeetachtig. In zijn krachtige jaren was Pol ijzerhandelaar. Hij reed rond in de regio met zijn vrachtwagen. “Heel hard werken was dat. Dag en nacht”, weet Marie en Pol herhaalt dat. Marie zelf heeft ook altijd hard gewerkt en nu is het leven voor haar helemaal niet gemakkelijk. “Pol heeft veel zorg nodig. Dat is moeilijk”, vertrouwt ze toe. “Mijn leven is niet gemakkelijk geweest en ik heb veel ellende meegemaakt”. Het overlijden van zoon Toon heeft ook voor veel verdriet gezorgd. Gelukkig wonen ze met de overige kinderen hecht bij elkaar op “De Tol”, zoals ze hun kampje noemen.
Bijzondere hobby’s
Als we vragen of er naast al dat werken nog tijd is voor hobby’s, geeft dochter Leentje het antwoord: “Moeder houdt van koken en werken. Vader van zeuren en klagen”, zegt ze kernachtig. Dan eerst maar even over de hobby van moeder Marie. “Ze kan super koken”. “Vooral aspergesoep” roept een van de achterkleinkinderen, “Die vind ik het lekkerst”. Maar ook ‘draadjesvlees’ en vooral ook ‘rijstesoep’ – met rijst, prei, uien, aardappels en platte ribbekes – zijn favoriet. En de hobby van vader: ‘Zeuren en klagen’, is dat echt waar?
“Dat kun je gerust opschrijven, want het is zo”, zegt Leentje resoluut en Marie beaamt het. “Het maakt het leven zo moeilijk en zwaar. Gelukkig heb ik veel hulp van de kinderen en wonen we hier zo hecht bij elkaar”.
We maken een foto en de toekijkende kinderen roepen “Even lachen” tegen Pol. “Ik kan niet meer lachen”, antwoordt hij.
Toch is het echtpaar Henraat na zestig jaar bij elkaar en zijn ze allemaal samen een hechte familie. Die ochtend in afwachting van de burgemeester die komt feliciteren. “Dan drinken we samen een kop koffie en eten we taart”, besluit Marie.
door Peter Vermeulen
