Koffiemuseum De Klokgevel nog volop in ontwikkeling
STEENBERGEN – Wie binnenloopt bij koffiemuseum-in-opbouw De Klokgevel, is niet verzekerd van een dampende bak zwart vocht. Is de koffiepot per ongeluk leeg is, dan heeft de gast pech. De kans dat de schaar in één van de 3000 (!) verzamelde pakken koffie gaat, is in ieder geval nul. Ergens in de loop van 2015 hoopt eigenaar Jan Borst zijn uitgebreide verzameling koffie en daaraan gerelateerde artikelen aan het grote publiek te kunnen laten zien. Maar, hij houdt een stevige slag om de arm, want er is nog flink wat werk aan de winkel.
Er wordt al een paar maanden geploeterd in het historische pandje van de firma en familie Léautaud aan de Kaaistraat in Steenbergen. Veel werk is er verricht door de nieuwe eigenaar Jan Borst (67) en zoon Michel (40), maar het einde is nog niet in zicht. Een heidens karwei, niet in de laatste plaats omdat het pand een Rijksmonument is. ,,Ik mag de verf nog niet van de deuren krabben. Daar kun je gefrustreerd over doen, maar daar schiet je niks mee op. We wachten het maar rustig af.”
Dinteloord
Een geboren en getogen Barendrechter is hij, wat zijn Zuid-Hollandse nuchterheid verklaart. Zeven jaar geleden overleed zijn vrouw Dia; het moment waarop hij definitief stopte met zijn werk als vertegenwoordiger in tropische planten en zaden. De liefde vond hij gelukkig opnieuw bij Greetje Lagendijk, afkomstig uit Dinteloord. Zodoende kwam hij wat vaker in deze contreien en vond hij zichzelf op een dag voor de lege etalage van het oude Léautaud-pandje.
Leuke naam
,,Ik was al een tijdje op zoek, maar ik heb geen geldschieter, dus het moest wel betaalbaar zijn. Ik vond dit een leuk gebouwtje. Dat het in niet al te beste staat was, wist ik wel, maar natuurlijk valt het toch nog tegen wanneer je eenmaal gaat beginnen.”
Een naam was snel gevonden: Koffiemuseum De Klokgevel. ,,Waarom? De gevel ís nu eenmaal een klokgevel; dat vond ik wel een leuke naam.”
‘Geen hobby waar je rijk van wordt’
Geen spannend verhaal op dat front dus. Hetzelfde geldt voor de reden waarom hij ooit in de ban is geraakt van koffie in al zijn facetten. ,,Ik liep op een dag, vijfentwintig jaar geleden, tegen een mooi koperen koffiemolentje met gravures van kerkjes aan. Vond ik leuk, dus ik heb ’t gekocht. Kostte 700 gulden, knap veel geld. Door de crisis is hij dat geld echt niet meer waard. Geen hobby waar je rijk van wordt dus.”
‘Ik heb ook postzegels gespaard, maar dit is veel leuker’
Dat neemt niet weg dat het molentje wel het begin was van een ongebreidelde passie voor koffie. De verzamelaar bekijkt het, wederom, nuchter: ,,Ik heb ook postzegels gespaard, maar daar is eigenlijk niks aan. Je stopt ze in een boek en niemand die ze ziet. Dit is veel leuker.”
Het vergt wel wat meer vierkante meters dan de gemiddelde postzegelverzameling. Jan’s collectie omvat inmiddels 300 molens. ,,Het kan gekker hoor. In België is er een man met meer dan 500 molens.” Qua verzamelde pakken koffie staat Borst wel op eenzame hoogte. ,,Een echte verzamelaar doet nu eenmaal graag iets wat een ander niet doet. Zodoende heb ik 3000 pakken koffie van over de hele wereld.”
Van pruttelaar tot reclamebord
En met z’n eigen museumruimte heeft hij nu ook een plek om alles te laten zien. Dat ‘alles’ is meer dan alleen koffiemolens en pakken koffie. Een onvolledige opsomming: koffiemachines, pruttelaars, winkelkoffiemolens, pakkennietmachines, melangetrommel, koffiebrander, serviesjes, geëmailleerde reclameborden, lichtbakken, koffiekannen, geschenkartikelen enzovoort, enzovoort.
Dit krijgt straks allemaal een bestemming in het voormalige winkelpand, woonhuis, binnenplaats en werkplaats. Veel ruimte, maar het zal weinig moeite kosten om deze te vullen. ,,Hoewel er misschien ook nog wel een theeverzameling bij komt van iemand die ik heb leren kennen.”
Koperpoetsers zijn van harte welkom
Borst hoopt op medewerking vanuit het Steenbergse: Wie nog een mooi item heeft, mag zich altijd bij hem melden. Ook vrijwillige koperpoetsers zijn van harte welkom. Nu al. Zelf zal hij geen koffie verkopen in het museum. ,,Ik wil de gasten gewoon doorverwijzen naar de plaatselijke horeca. Ik heb geen enkele behoefte om in het vaarwater van de middenstand te gaan zitten.”
Trekpleister
Het zal mogelijk zelfs zo zijn dat het museum een trekker wordt voor het Steenbergse centrum. ,,Ik krijg nu al een hoop reacties op de spullen die in de winkel tentoongesteld zijn. Mensen vinden het leuk en herkenbaar. Regelmatig stapt er iemand binnen.”
Ook de Léautaud-afstammelingen, zijn blij met de nieuwe bestemming. Eén van de dochters heeft zelfs al een bijdrage geleverd aan het museum: een letterbakuitvoering van een koffiemolen. Borst is er blij mee. Want wie het kleine niet eert…
Wie de vorderingen van De Klokgevel wil volgen, kan terecht op: http://www.koffieverzameling.nl
