Hier heb ik m’n hart verloren

Als geboren en getogen Brabander wist ik natuurlijk al wel wat carnaval inhield, voordat ik aan mijn burgemeesterschap begon in de gemeente Steenbergen. De afgelopen jaren heb ik gezien én gevoeld hoe het feest van de leut in al onze kernen wordt gevierd en beleefd. Strienestad, Peeloofdurp, ‘t Vosse-ol, Pompedurp, de Raldal en ’t Strienedurpke kennen allemaal hun eigen programma’s, tradities en “protocollen”, waardoor het carnavalsfeest overal een uniek karakter heeft. Die weer onlosmakelijk is verbonden met de identiteit van de inwoners. Buiten het grote verbroederingsfeest dat de Burrieborrel ook dit jaar weer was, ben ik deze carnaval in Pompedurp, Peeloofdurp en Strienestad geweest, om sfeer te proeven en te genieten van de leut, de creativiteit en boven alles de gezellige mensen.  Mijn waardering voor alle organisatoren is alleen maar weer gegroeid en dat geldt niet in de laatste plaats voor de mannen en vrouwen die, ogenschijnlijk onvermoeibaar, vooraan in de polonaise lopen. De prinsen en de leden van hun gevolgen dus, voor wie carnaval - objectief bekeken - een uitputtingsslag moet zijn. Het tegendeel blijkt echter waar, want ze krijgen er juist energie van. Híer doen ze het tenslotte allemaal voor. Helaas gooiden de weergoden links en rechts roet in het eten, maar waar mogelijk werden met succes alternatieven gezocht voor activiteiten die buiten geen doorgang konden vinden. Hoewel het met name voor sommige bouwclubs een hard gelag was, overwon de leutstorm uiteindelijk alles. Voor het eerst heb ik op carnavalsmaandag ook echt een avondje “gedweild”. In het kielzog van Prins Strienius V eindigde deze nieuwe ervaring voor mij bij het Strienestads ‘Aoveplein Meziekfestijn, dat z’n naam in alle opzichten eer aandeed. Uit volle borst werden de onvervalste Steenbergse krakers massaal meegezongen. En zoals Strienius V terecht constateerde hebben we in Steenbergen intussen wel geleerd om zo trots te zijn als pauw. Het zinnetje “hier heb ik m’n hart verloren…” dreunt daarom ook nog altijd na in mijn hoofd.