Burgemeester Van den Belt staat stil bij veel zaken die ons door de coronacrisis raken

Tsja, beste mensen, waar moet je beginnen? Zo stonden we nog carnaval te vieren en was onze grootste zorg het wel of niet doorgaan van de optocht. Achteraf bezien zou je dit een storm in een glas water kunnen noemen. Hadden we zulke “problemen” nog maar, dan zag de wereld er vandaag de dag ongetwijfeld een stuk beter uit. Hoe? Dat weet niemand, want de toekomst kent geen zekerheden. Als de dag van gisteren staat me mijn nieuwjaarstoespraak bij, waarin ik aangaf hoe graag we wel eens tien of twintig jaar vooruit zouden willen kijken. En mezelf afvroeg wat het nieuwe decennium ons gaat brengen. Ik refereerde aan de “Roaring Twenties” van de vorige eeuw, met de opmerking dat een beetje leven in de brouwerij geen kwaad kan, zolang het onze gemeenschap maar ten goede komt. Vinger aan de polsHelaas zijn het meer dan roerige tijden geworden, voor iedereen, en is het aan mij als uw burgemeester om de crisis in onze gemeente beheersbaar te houden en mijn verbindende “rol” te vervullen. Ik sta er zeker niet alleen voor hoor. Onze organisatie kent een sterk en betrokken team van bestuurders en ambtenaren die - op alle fronten - paraat staan om onze inwoners en ondernemers waar nodig te ondersteunen. Om de rust te bewaren en de vinger aan de pols te houden in onze samenleving. Iedereen ís iemand in de gemeente Steenbergen, dus zeker in zulke zware tijden moet iedereen op ons kunnen rekenen en vertrouwen. ZorgenZorgen heeft ieder voor zich al meer dan genoeg. Voor de één zijn het misschien nog kleine ergernissen als gevolg van de beperkende maatregelen, bij de ander heeft het coronavirus al aan de deur geklopt en kunnen nabestaanden geen afscheid nemen van hun dierbaren zoals ze dat het liefst hadden gedaan. Je moet er niet aan denken en we konden het ons tot voor kort niet voorstellen, maar het is de keiharde realiteit. Laten we met name niet onderschatten wat deze crisis teweegbrengt bij alle opa’s en oma’s die geen bezoek meer krijgen, niet meer op hun kleinkinderen kunnen passen of hun pasgeboren kleinkind enkel vanachter glas kunnen zien. Warmte, liefde en eenzaamheidOok voor alle ouders is het een ware uitdaging, om werk en gezin goed te combineren, nu vaste structuren van school, clubjes en uitstapjes weggevallen zijn. Het zijn vooral de alledaagse dingen, waar we zelden bij stilstonden, die we node missen. Vooral bij onze ouderen ligt eenzaamheid op de loer, laten we daar met z’n allen alert op zijn. Een belletje kan al wonderen doen. Tussen de warmte, de aandacht en de liefde voor elkaar, waar we onmogelijk zonder kunnen, is minimaal 1,5 meter afstand gekomen. Maar nog vaker een beeldscherm, waarbij we nog van geluk mogen spreken dat we over zoveel digitale hulpmiddelen beschikken. Doen wat goed voelt Op een pandemie van deze omvang was niemand voorbereid. Natuurlijk zijn er allerlei crisisdraaiboeken, maar dit overtreft onze ergste nachtmerrie. Sinds het eerste besmettingsgeval in Nederland een feit was, hebben we bij de gemeente voortdurend opgeschaald en gaan we pro-actief te werk. Niet afwachtend. Dus moeten we ook vertrouwen op ons gezond verstand én ons gevoel. Niet aarzelen of bang zijn om fouten te maken, maar doen wat goed is voor u. Denken in kansen, niet in bezwaren. Petje af voor onze zorgheldenHet is alle hens aan dek. Mouwen omhoog, stap vooruit. Met alle respect, uiteraard, voor degenen die om gezondheidsredenen een stapje terug moeten doen en daarmee ook hun bijdrage leveren aan de bestrijding van het virus. Zo wordt er op tal van plaatsen, waarvan je het van tevoren soms niet had kunnen bedenken, door velen een stap vooruit gezet. De zorgsector uiteraard voorop. Petje af voor al deze helden, die het zo zwaar voor hun kiezen krijgen, maar geen krimp geven.ApplausVan mijn vrouw Angela krijg ik dagelijks de enorme impact mee vanuit het ziekenhuis waar zij werkt. Als burgemeester sta ik continu ‘aan’ en draag ik niet alleen de nodige verantwoordelijkheden, maar voel ik me ook verantwoordelijk voor uw welzijn. Toch zou ik niet graag ruilen met een dokter of verpleger, los van het mooie en belangrijke werk dat je dan doet. Zoals deze crisis nooit meer uit ons collectief geheugen zal verdwijnen, mogen we ook nooit meer vergeten hoezeer we op deze mensen kunnen bouwen én vertrouwen. Denk daar alstublieft ook aan, voordat u de laatste broodjes hamstert in de supermarkt… En het applaus voor het zorgpersoneel, geldt wat mij betreft ook voor alle vakkenvullers, caissières, krantenbezorgers, vuilnismannen, buurtpreventieteams, brandweerlieden, politieagenten, onderwijskrachten, medewerkers in de kinderopvang, ambtenaren en ga zo maar door. Geen computerspelletjeToen ik tijdens de nieuwjaarsreceptie “vertrouwen” meegaf als thema voor 2020, kon niemand van ons bevroeden dat we amper drie maanden later een keiharde, ongelijke strijd van leven en dood zouden voeren. Tegen een onzichtbare vijand, met als sterkste wapen onze eigen discipline om geen enkel risico te nemen. Het coronavirus maakt geen onderscheid in jong of oud, goed of kwaad, of wat dan ook. Dus iedereen zal zich aan de regels moeten houden. Alleen dan maken we een kans, wees daar alstublieft van doordrongen. Het is aan alle ouders om onze kinderen en jongeren ervan bewust te maken dat corona geen computerspelletje is, waarbij je meerdere levens hebt… Vertrouwen in elkaar én op de goede afloop is noodzakelijker dan ooit. Aantal besmettingenOp ongenadige wijze leren we dat alles betrekkelijk is, zolang we maar gezond zijn, en worden we allemaal op de proef gesteld. In het ergste geval als patiënt. Ik hoop uiteraard van harte dat u deze heftige ziekte bespaard mag blijven, maar de realiteit is dat al meerdere inwoners van onze gemeente getroffen zijn. Stijgende cijfers over het aantal besmettingen en slachtoffers leren ons dat het hier niet bij zal blijven. Dat al veel meer mensen het coronavirus onder de leden hebben, staat buiten kijf, laten we geen andere illusie hebben. Heel veel sterkteGelukkig blijven de ziekteverschijnselen in verreweg de meeste gevallen binnen de perken, maar het hakt er hoe dan ook stevig in, weet ik van één van de patiënten in onze gemeenschap. Graag zou ik hen allemaal persoonlijk een hart onder de riem steken, dat wordt echter steeds lastiger naarmate er minder wordt getest. Burgemeesters krijgen als enigen de namen nog wel door, maar worden al lang niet meer als eersten geïnformeerd, zoals in het begin gebeurde. Dat maakt het voor mij onmogelijk om in te schatten wanneer iemand ziek is geworden en hoe zijn of haar persoonlijke omstandigheden zijn. Bij deze mijn welgemeende medeleven voor iedereen die het coronavirus aan den lijve of in z’n omgeving ondervindt. Heel veel sterkte en beterschap! Maximale controleOnze regering heeft op basis van deskundige adviezen voor een strategie van “maximale controle”. Ik kan me hier helemaal in vinden, alleen al omdat je moet durven vertrouwen op die deskundigheid. Maximale controle is boven alles een voorwaarde om de zorg aan coronapatiënten te kunnen waarborgen en een piek te voorkomen in het aantal besmettingen, die een te grote ontwrichting van onze maatschappij zou veroorzaken. Zware klappenDe economie loopt onmiskenbaar zware klappen op, zo bleek al bijna vanaf dag één. Toen de eerste, op dat moment nog louter op Brabant gerichte maatregelen waren afgekondigd, ben ik onder meer meteen het gesprek aangegaan met het bestuur van Koninklijke Horeca Nederland, afdeling Steenbergen. Doordat activiteiten werden afgeblazen, voorzagen onze horeca-ondernemers meteen een groot probleem. Wat volgde was een landelijke horecasluiting en aan ons de taak om te kijken hoe we deze bedrijven kunnen helpen. Leefbaarheid van onze kernenNiet alleen hún voortbestaan, maar ook de leefbaarheid in de kernen staat op het spel. Want wat is nou Nieuw-Vossemeer zonder Wagenhuis of Kruisland zonder Zaal Koch? En het bestaande winkelbestand willen we ook niet kwijt, dus zijn we ook in gesprek met de plaatselijke belangenbehartigers van deze sector. Sowieso om onze steun te betuigen en aan te geven dat we voor ze klaar staan. In navolging van het kabinet, dat binnen de kortste keren een ongekend pakket aan noodmaatregelen heeft gepresenteerd. College en raad buigen zich inmiddels over een gemeentelijk steunfonds, om de ergste nood bij inwoners en ondernemers te helpen lenigen. We kunnen ook zelf een steentje bijdragen, door eten te bestellen bij één van onze restaurants en zoveel mogelijk lokaal in te kopen. Alle beetjes helpen!Ziel en zaligheidDe crisis was amper begonnen, of ik zat al met een aantal organisaties van evenementen aan tafel. Om samen de juiste afwegingen te maken en vrijwilligers die vaak al maanden bezig zijn met de voorbereidingen een hart onder de riem te steken. Zo kwamen we in goed overleg tot de conclusie dat de voorstellingen van het A.M. de Jongtoneel in Nieuw-Vossemeer beter niet door konden gaan, ook al gold er nog geen verbod op zulke activiteiten. Vergis u niet hoe moeilijk zo’n beslissing kan zijn voor mensen die vaak al tientallen jaren hun ziel en zaligheid leggen  in het vermaken van anderen.  Of voor de jonge bestuursleden van KPJ Steenbergen, die de moed hadden om hun schuurfeest voor alle zekerheid uit te stellen. In kijk er naar uit om mijn belofte in te lossen, door te zijner tijd deze feestelijke gelegenheden persoonlijk te bezoeken.Bruisend SteenbergenHoe wrang is het dat net de eerste uitgave van het magazine “Bruisend Steenbergen” verscheen en we het voorlopig zonder al die activiteiten moeten doen, die zo kenmerkend zijn voor al onze kernen. In de hoop dat de crisis dan voorbij is, belooft het een druk najaar te worden, waarbij we natuurlijk wel moeten opletten dat de evenementenkalender niet overloopt. Ik zeg dit met het volste vertrouwen in de kracht van ons rijke verenigingsleven en met grote dank voor de tomeloze inzet van velen, om alle doelgroepen aan hun trekken te laten komen.Trots, (h)erkenning en verbindingIk zie overal veel veerkracht, aanpassings- en improvisatievermogen, waarvoor ik mijn hoed diep afneem. Chapeau! Vier jaar geleden vierden we onder deze noemer een groot feest van trots, (h)erkenning en verbinding. Van én voor iedereen in onze samenleving. We hopen Chapeau! eind dit jaar opnieuw te kunnen vieren, maar ik ben nu al trots op alles wat hier gebeurt om deze beproeving samen te doorstaan. U verdient wat mij betreft allemaal een dikke pluim. Voor alle hartverwarmende acties en voor alles wat u doet om zelf overeind te blijven en anderen een steuntje in de rug te bieden. Ook voor de verantwoordelijkheid die u neemt ben ik u bijzonder erkentelijk en laten we vooral de verbinding blijven zoeken. Samen staan we sterk. Hoop en optimismeNet als in mijn nieuwjaarstoespraak, spreek ik graag nogmaals mijn grote vertrouwen in u uit. Ik reken er ook op dat het niet of nauwelijks nodig zal zijn om handhavend op te moeten treden tegen overtreding van de “leefregels”. Ook al was het voor sommigen even wennen, het geeft hoop om te zien hoe goed we in staat zijn om zulke ingrijpende maatregelen op te pakken. Om onzekerheid om te buigen naar optimisme. Gezondheid boven vrijheid te verkiezen, voor zover dat een keuze is. HerdenkingHopelijk levert de coronacrisis de mensheid uiteindelijk meer op dan de offers die we moeten brengen. We hebben bij de viering en herdenking van 75 jaar bevrijding afgelopen najaar gemerkt dat het kan: saamhorigheid de boventoon laten voeren, door onze meningsverschillen opzij te zetten, om onze bevrijders en onze oorlogsslachtoffers eervol te gedenken. En samen nadrukkelijk stil te staan bij de onschatbare waarde van onze vrijheid. Met de kennis van nu, wordt de herdenking van 4 mei aanstaande nóg belangrijker, hoe we deze ook gaan inrichten. Vanuit de gemeente houden we u steeds op de hoogte van alle ontwikkelingen en kunt u ons altijd benaderen met uw vragen en zorgen. Ik hoop dat ik daar  met deze “column” ook een bijdrage aan heb mogen leveren. Sint JorisTot slot herhaal ik graag de wens uit mijn nieuwjaarstoespraak, dat we onze toekomst tegemoet treden in de geest van St. Joris, aan wie in Kruisland niet alleen de kerk maar sinds vorig jaar ook een standbeeld en een speciaal wandelpad zijn gewijd. Moed en dapperheid hielpen St. Joris om de schier onoverwinnelijke draak te verslaan. Dus houd moed, vertrouwen én voldoende afstand, dan zullen wij deze verschrikkelijke crisis overwinnen. Pas goed op u zelf én help elkaar. Uw burgemeester,Ruud van den BeltReacties zijn welkom via burgemeester@gemeente-steenbergen.nl