25 jaar slagwerk, geen eentonig feestje
STEENBERGEN – Gewapend met drumstokken kwamen leerlingen van slagwerkschool Brok zondagmiddag het Podium binnen. Samen met Marco Brok keken ze er al langer naar uit. Want vanmiddag gaven de ‘Drumbassadors’ ter ere van het 25-jarig jubileum van de slagwerkschool een drumshow.
Meespelen mag!
Gewapend met drumstokken kwamen ze binnen. Leerlingen van Marco Brok, drummers in spé. Jongens vanaf een jaar of 7 en een enkel meisje, namen maar wat graag deel aan de drumshow van ‘Drumbassadors’ René Creemers en Wim de Vries. Onder hen Brent, samen met opa Wim. Allebei muziekliefhebbers. Als de show begint zit Brent op het puntje van zijn stoel, als René en Wim beginnen te drummer staat hij op volledig geconcentreerd op wat hij zie. Hij is niet de enige. De drummertjes zijn allemaal diep onder de indruk. En zij niet alleen. De ‘Drumbassadors’ willen, naar eigen zeggen, anders zijn dan andere drummers. Samen maken ze van drummen een spektakel. “We beginnen met het nummer ‘Come on baby, let’s groove’” kondigt Wim aan. De solo van René gaat van rustig naar opzwepend. De snelheid waarmee hij drumt is voor het publiek amper te volgen. Als Wim overneemt blijkt dat beide drummers absoluut niet voor elkaar onderdoen. Bijna 10 minuten drummen ze aaneengesloten. Het publiek geniet met volle teugen. De drummertjes krijgen allerlei informatie. René doet voor hoe je, door een drumstok op je drum te houden, de toonhoogte kunt aanpassen. Hoe je als begeleidende drummer goed moet luisteren en waarom elke roffel bij iedere drummer anders klinkt. Gewoon omdat iedereen muzikaal beïnvloed wordt. Of zoals een van de toehoordertjes zei. “Omdat je uniek bent.”
De stokken vlogen door de lucht
De drumshow was niet alleen serieus luisteren naar en praten over drummen. Nee, Wim en René weten tijdens hun show de hele zaal te entertainen. Onderlinge grappen, een blik naar het publiek, de drumshow is ook voor ‘niet drummers’ interessant en leuk om mee te maken. Als beide mannen beginnen aan hun tweede nummer ‘Heavy shit’ wordt het publiek al gewaarschuwd. “Stop gerust je vingers in je oren als het te hard gaat” zegt Wim. “Je hebt maar één paar oren, dus wees er zuinig op. Enne, als er stokken door de lucht vliegen of vallen, maakt niet uit. We hebben dit nummer al lang niet gespeeld.” Wat volgt is een nummer vol roffels, zacht, hard, stokken die naar elkaar worden doorgegeven en volume. Heel veel volume. Iedereen geniet met volle teugen, want één ding is duidelijk, hier staan twee mannen die goed zijn. Als gevraagd wordt wie mee zouden willen spelen vliegen de handen in de lucht. Mark, Julia, Mathijs en Bas zijn de gelukkigen. Zo staan ze ineens vóór het publiek, elk achter een eigen trommel, klaar om mee te spelen. René en Wim spelen voor, de jonge drummers spelen ná. En één voor één mogen ze een solo spelen. Ze maken er allemaal samen een mooie show van. Als Mark, hij had geen stokken meegebracht, dan ook nog de stokken van René mag houden, kan zijn dag helemaal niet meer stuk. De show eindigt met een laatste stuk waarin alle technieken van de middag terugkomen. “We zingen mee, vandaar dat we dit nummer als laatste doen. Anders waren jullie misschien meteen weggelopen” lacht Wim. Als het nummer is afgelopen klinkt een welgemeend applaus. De Drumbassadors poseren geduldig, beantwoorden alle vragen en nemen de tijd voor iedereen. Tot half vier, want na de interactieve show volgt nog een spetterend optreden.
Tekst: Tineke Feskens Foto’s: Jan de Langen © Steenbergse Courant / KijkopSteenbergen.nl
